|
|
|
|
|
|
ยุมถัง ลาชุง |
ยุมถัง ลาชุง |
|
|
|
|
|
ยุมถัง ลาชุง |
ยุมถัง ลาชุง |
ยุมถัง ลาชุง |
|
|
|
|
|
วัดหนุมานต๊อก |
Rope way |
วัดรุมเต็ก |
ข้อมูลสิกขิม
-
สิกขิมเป็นพื้นที่ไร้ที่ราบ มีขนาดเล็กเป็นอันดับสองรองจากรัฐ กัว ในอินเดีย มีเมืองหลวงชื่อ กังต็อก (Gangtok) เป็นเมืองใหญ่ที่สุดในสิกขิม อยู่ทางตะวันออก ด้วยความที่สิกขิมมีธรรมชาติที่บริสุทธิ์ สวยงามและมีเสถียรภาพทางการเมืองที่ดี จึงมีนักท่องเที่ยวเดินทางมาท่องเที่ยวกันเยอะ
สิกขิมมาจาก ภาษาลิมบู Limbu ว่า Su คือใหม่ และ Khyim คือ พระราชวัง หรือบ้าน รวมกันแล้วได้ความหมายว่า พระราชวังหรือบ้านหลังใหม่ ซึ่งผู้ปกครองคนแรก คือ Phuntsok Namgyal ในภาษาทิเบต สิกขิม คือ Denjong คือ หุบเขาแห่งข้าว ภาษาที่ใช้ในสิกขิม นั้นเป็น ภาษาภูเทีย เลปซา ลิมบู และฮินดี โดยใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการ ประชากรนับถือศาสนาฮินดูและพุทธ ที่สิกขิมมียอดเขาสูง ชื่อว่า ยอดคันเช็งฌองก้า (Kangchenjunga) มีความสูงถึง 8.598 เมตร เป็นยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ เชื่อว่าเป็นยอดเขาที่เก็บสัญลักษณ์ 5 อย่างของพระเจ้า คือ เงิน ทอง รัตนชาติ พืช และพระคัมภีร์ ยอดเขานี้สูงเป็นอันดับสามของโลกรองจาก เอเวอร์เรสต์ สูง 8,848 เมตร และ ยอดเขาเคทู 8,611 เมตร
- อาณาเขต
- ทิศเหนือ ติดกับเขตปกครองตนเองทิเบต และ ประเทศจีน
- ทิศตะวันออก ติดกับประเทศภูฏาน นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางเข้าออกทางชายแดนสิกขิม มายังภูฏานได้คะ
- ทิศตะวันตก ติดกับเนปาล
- ทิศใต้ อยู่ในเขตอินเดีย
- ประวัติศาสตร์
(ที่มา wikipidia)
- ก่่อนศตวรรษที่ 18 ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวเลปชา ซึ่งอพยพมาจากทิเบตในศตวรรษที่ 8 ชาวเผ่ารุ่นแรกๆจะเป็นชนเผ่านัมกยาลสืบเชื้อสายจากชาวมินยักในทิเบต ในปีพ.ศ. 1811 (ค.ศ. 1268) เจ้าชายแห่งนัมกยาล นามว่า คเย บุมซา ได้เสด็จไปช่วยสร้างวัดนิกายศักยะขึ้นในทิเบต และทรงผูกมิตรกับชาวเลปชา นามว่าเตกงเท็ก เมื่อเตกงเท็กเสียชีวิต ชาวเลปชาจึงได้ยกคุรุตาชี โอรสองค์ที่ 4 ขึ้นเป็นช็อกยัล (กษัตริย์)ในปี พ.ศ. 2185 (ค.ศ. 1642) จนถึงในปี พ.ศ. 2243 (ค.ศ. 1700) ภูฏานได้เข้ารุกรานสิกขิม ช็อกยัลจึงได้เสด็จลี้ภัยไป และได้สร้างวัดขึ้นที่เปมารยังเซ และตาชีดิง ทรงคิดประดิษฐ์อักษรเลปชาขึ้น ก่อนที่จะถูกลอบปลงพระชนม์ ในปี พ.ศ. 2260 (ค.ศ. 1717) โดยตามคำบัญชาของเจ้าหญิงเปย์ วอมกโม ผู้ภักดีต่อภูฏาน
ในต้นศตวรรษที่ 19 บริษัทอีสต์อินเดีย ได้เข้ามาบุกเบิกเทือกเขาหิมาลัยเพื่อเป็นทางผ่านเพื่อทำการค้ากับทิเบต ในปี พ.ศ. 2357 (ค.ศ. 1814) อังกฤษทำสงครามกับเนปาล สิกขิมได้ช่วยอังกฤษ เพื่อเป็นการตอบแทน อังกฤษจึงยกเขตเตรายของเนปาลเป็นการตอบแทนในปี พ.ศ. 2359 (ค.ศ. 1816) ต่อมาพระเจ้าซุกฟุด นัมกยัลก็ทรงมอบเขาดาร์จีลิงให้อังกฤษทำรีสอร์ตเพื่อแสดงไมตรี แต่ไม่นานความสัมพันธ์เริ่มเกิดปัญหาเมื่ออังกฤษยึดเขตเตรายคืน และตั้งตนเป็นผู้อารักขาอาณาจักรแห่งนี้ นับจากศตวรรษที่ 18 นี้ ได้มีชาวเนปาลจำนวนมากอพยพเข้าอาณาจักรนี้จนเป็นประชากรส่วนใหญ่ร้อยละ 75หลังได้รับเอกราช รัฐบาลอินเดียได้ทำข้อตกลงกับช็อกยัลว่า สิกขิมจะรวมกับอินเดียในระดับหนึ่งเท่านั้น ครั้นปี พ.ศ. 2518 (ค.ศ. 1975) รัฐสภาสิกขิมได้ออกเสียงให้สิกขิมรวมอยู่กับอินเดีย สถาบันกษัตริย์จึงถูกยกเลิก ปัจจุบันสิกขิมจึงมีสถานะเพียงรัฐๆหนึ่งของอินเดียเท่านั้น
|
คลิปวีดีโอ เส้นทางสู่สิกขิม |
- การเดินทางมายังสิกขิม
- ปัจจุบันสามารถเลือกเดิืนทางโดยใช้เวลาน้อยที่สุดโดยการบินตรงมายังสนามบินบักโดกรา เมืองสิริกูริ โดยสายการบินดรุกแอร์ มีจากกรุงเทพ-บักโดกร้า : บินทุกวันพุธ และ อาทิตย์ , จากบักโดกร้า - กรุงเทพ : บินทุกวัน อังคาร และ เสาร์ เมื่อลงถึงเมืองสิริกูริ ก็เดินทางต่อโดยรถมายังเมืองกังต๊อก หรือ ดาร์จีลลิ่ง ก่อนก็ได้คะ
- หรือ เลือกบินโดยใช้สายการบินที่บินลงโกกัลต้า ค้างหนึ่งคืนที่โกลกัตต้า แล้วต่อเครื่องมาัยังสนามบินบักโดกร้า เมืองสิริกูริอีกครั้งหนึ่งจากนั้นก็นั่งรถต่อมายังเมือง กังต๊อก หรือ ดาร์จีลลิ่ง ก็ได้คะ
- หรือ เลือกบินโดยใช้สายการบินที่บินลงโกกัลต้า แล้วต่อรถไฟมายังเมืองสิริกูริ ก็ได้คะ เป็นรถไฟกลางคืน นอนมาถึงเช้าที่เมืองสิริกูริ
- ข้อมูลการเดินทาง
รถที่ให้บริการทั้งในเมืองและระหว่างเมือง
- รถบัส แบ่งเป็นรถนั่งกับรถนอน รถนั่งจะเป็นรถชั้นเดียวเหมือนรถธรรมดาทั่วไป ส่วนรถนอน ตัวรถจะเหมือนรถทัวร์ แต่ตรงที่วางของเหนือศรีษะจะเป็นที่สำหรับนอน เวลาลุกขึ้นมานั่งจะสูงพอดีหัว เวลาขึ้นต้องปีนบันไดลิง
- รถจิ๊ป คล้ายๆกับรถปาเจโรบ้านเรา ส่วนมากคนสิกขิมจะเรียกซูโม่ เรียกตามชื่อรุ่นรถจิ๊ป คันหนึ่งนั่งได้ 10 คน ไม่รวมคนขับ หน้า 2 แถวกลางและแถวหลังนั่งได้แถวละ 4 คน รถจิ๊ปมีสองประเภท คือ แชร์จิ๊ป เป็นกึ่งรถประจำทาง นั่งรวมกันหลายๆคน คล้ายรถตู้บ้านเรา ออกจากท่าไม่เต็มคันแต่แวะรับรายทาง คิดราคาตายตัว และแบบ ชาร์เตอร์จิ๊ป หรือเหมารถเป็นของตัวเอง ไม่มีแวะรับส่งใคร ราคาอาจแพงกว่าแชร์จิ๊ป
- รถราง มีเฉพาะที่โกลกาต้า เท่านั้น แต่ตอนนี้เหลือน้อยเต็มทีเพราะทำให้การจราจรติดขัด เปิดให้บริการตั้งแต่ 04.00-22.30 น. ค่าโดยสารเริ่มต้นที่ 3Rs
- รถแท็กซี่ มีในเมืองใหญ่ๆทุกเมือง ถ้าในเมืองโกลกาตารถจะหน้าตาคล้ายรถโบราณ สีเหลือง ส่วนเมืองอื่น คล้ายรถกระป๊อ บ้านเรา เวลาขึ้นรถแท็กซี่ในสิกขิมให้ต่อราคาได้เลย เพราะจาก 150Rs อาจเหลือเพียง 50Rs เพียงแค่เดินหนีไม่กี่ก้าวเท่านั้น
- เดินทางมาจากเนปาลหรือภูฏาน
ปัจจุบันยังไม่มีเครื่องบินตรงจาก Kathmandu ไปยังสนามบิน Bagdogra ในเมืองสิลิกูริ เส้นทางที่ใช้ได้คือจากเมือง Kathmandu ไปยังเมือง Biratnagar ที่อยู่บริเวณเกือบปลายสุดทางตะวันออกของเนปาล โดยสามารถเดินทางได้ทั้งทางเครื่องบินและรถทัวร์ในเวลากลางคืนประมาณ 15 ชั่วโมงแล้วนั่งรถต่อมายังจุดผ่านแดนบริเวณ Kakarbhitta ใช้เวลา 3 ชั่วโมง จากนั้นเดินทางอีก 1 ชั่วโมงจึงจะถึงเมืองสิลิกูริแต่ถ้ามาจากภูฏาน สามารถนั่งรถเลาะจากเมือง Paro ลงไปทางใต้ของเมือง Phuntsholing ผ่านไปยังแดนสิกขิม ซึ่งจะผ่านสะพาน Coronation และเชื่อมต่อกับถนนสิลิกูริไปยังกังต็อก ใช้เวลาประมาณ 7 ชั่วโมง
- การเตรียมตัวมายังสิกขิม
- ทำวีซ่าอินเดีย โดย วันที่ไปยื่นวีซ่า ต้องแจ้งกับสถานฑูตว่า เข้าเขตสิกขิม สถานฑูตจะได้ลงประทับตราที่วีซ่าว่าเข้าเขตสิกขิม
- เตรียมรูปสีพื้่นขาวขนาด 2*2 นิ้ว ไปด้วยจำนวน 6 รูป สำหรับทำเอกสาร permit เข้าเขตสิกขิม
- อุปกรณ์กันหนา่วต่างๆ เพราะมีสิกขิม และ เขตท่องเที่ยวต่างๆ ในสิกขิมมีอากาศหนาวเย็นตลอดทั้งปี
- รองเท้าสวมใส่สบาย
- อาหารแห้ง น้ำพริก เสบียง สำหรับท่านที่รับประทานอาหารอินเดียยากสักหน่อย
- ยาประจำตัว ยาสามัญ ที่จำเป็น เช่น ยาแก้ท้องเสีย ยาแก้แพ้ ยาแก้ไข้ แก้ปวดหัว เ็ป็นต้น
- กระเป๋าใบเล็ก สำหรับแยกสิ่งของ เสื้อผ้า สำหรับค้าง 1-2 คืน เวลาที่เราไปเที่ยวลาชุง หรือ ลาเชน ส่วนกระเป๋าใบใหญ่เราจะฝากไว้ที่โรงแรมที่เมืองกังต๊อกคะ
- ทิชชูเปียก / กระดาษทิชชู
- ตัวแปลงไฟฟ้า
ไฟฟ้าในอินเดียมีขนาด 230-240 โวลต์ ปลั๊กเสียบมีขาเสียบเป็นขากลมสามขา บางแห่งมีสองขา
- ไฟฉาย
สภาพอากาศและการแต่งกาย
- ฤดูใบไม้ผลิ เดือน มีนาคม-พฤษภาคม ช่วงนี้มีดอกกุหลาบพันปีและกล้วยไม้นานาชนิด เสื้อผ้าที่นำไปควรเป็นเสื้อยืดธรรมดา แต่ควรเตรียมเสื้อกันหนาวหนาๆติดไปด้วยสักตัว เพราะเวลาขึ้นที่สูงเขตหุบเขายุมถัง มีอากาศหนาวเย็นและมีหิมะปกคลุมตลอดทั้งปี รองเท้าควรเป็นรองเท้าผ้าใบหรือรองเท้าแบบลุยๆ
- ฤดูฝน ช่วงเดือนมิถุนายน-กันยายน อุณหภูมิอยู่ระหว่าง 12-25 องศาเซลเซียส เป็นช่วงมีมรสุมและฝนตกตลอดเวลา เสื้อผ้าควรเตรียมไปหลายๆชุด เพราะฝนตกหนัก เตรียมชุดกันฝนไปด้วย ไม่ควรนำเสื้อผ้าหนาไป กางเกงควรเป็นสามส่วนหรือสี่ส่วน สวมใส่รองเท้าโปร่งสบาย ทนน้ำได้ดี ไม่แนะนำรองเท้าผ้าใบ
- ฤดูหนาว ช่วงเดือนตุลาคม-กุมภาพันธ์ อุณหภูมิ 5-15 องศาเซลเซียส ยิ่งเดินขึ้นที่สูงยิ่งหนาว เป็นช่วงที่มีอากาศดีที่สุดในรอบปี ท้องฟ้าสดใส เหมาะกับการเดินป่า แต่ไม่สามารถเดินทางขึ้นทางเหนือได้เนื่องจากหิมะตกหนัก เสื้อผ้าควรหนามากๆ เพราะบางครั้งอาจเจออากาศติดลบ เสื้อแขนยาว กางเกงยีนส์ หมวก ถุงมือ ร้องเท้าผ้าใบ ถุงเท้า ไม่ต้องเตรียมเสื้อผ้าไปเยอะ สามารถใส่ซ้ำได้ เพราะเหงื่อไม่ค่อยออก
- ช่วงที่เหมาะแก่การเที่ยว เดือนตุลาคม-สัปดาห์ที่สองของเดือนธันวาคม ท้องฟ้าจะใสมาก ไม่มีเมฆ แต่ถ้าอยากเห็นดอกไม้บานและหิมะต้องไปเดือน มีนาคม-พฤษภาคม
- ข้อมูลจาก
- หนังสือ เที่ยวไม่ง้อทัวร์ ตีตั๋วตะลุยสิกขิม ปี พ.ศ. 2550
- เว็บ wikipidia
|
|
|
|
|
วัดรุมเต็ก |
แม่น้ำแห่งความรัก |
วัดญี่ปุ่น |
|
|
|
|
|
ดาร์จีลลิ่ง |
จุดชมวิวไทเกอร์ฮิลล์ |
คันเชนจุงก้า |
|
|
|
|
|
วัดกูม |
รถไฟ Toy Train |
ไร่ชาดาร์จีลลิ่ง |
|
ยุมถังวัลเล่ย์ ที่ลาชุง สิกขิม |
|
Rope Way เมืองกังต๊อก สิกขิม |
|
วัดรุมเต็ก เมืองกังต๊อก สิกขิม |
|
ยุมถังวัลเลย์ ลาชุง สิกขิม |
|
แม่น้ำแห่งความรัก ดาร์จีลลิ่ง |
|
คันเช็งฌองก้า (Khangchendzonga)ยอดเขาที่สูงเป็นอันดับสามของโลก มองเห็นจากที่ดาร์จีลลิ่ง |
|
วัดกูม ที่เมือง ดาร์จีลลิ่ง |
|
ไร่ชา ที่เมือง ดาร์จีลลิ่ง |
รูปโดย ทริปดีดี ดอทคอม |
|
