รหัสโทรศัพท์ 64
                ตามประวัติศาสตร์ไทย เมืองหัวพันคือเมืองหัวพันทั้งห้าทั้งหกที่เคยเป็นเมืองขึ้นไทยมาช้านาน เป็นดินแดนแห่งทิวเขาสลับซับซ้อน เหวลึกและดอยสูง พื้นที่ 75 เปอร์เว็นต์เป็นป่าไม้  ทำให้การคมนาคมลำบาก ประชากรประกอบด้วยชนกลุ่มน้อยเผ่าต่างๆ อาทิ ไทขาว ไทแดง ไทเหนือ ไทน้อย ม้ง ขมุ ยูนนาน เวียดนามเป็นต้น
                พ.ศ. 2532  สหรัฐอเมริกาเริ่มให้การสนับสนุนพัฒนาการศึกษา คมนาคม สาธารณสุข  ชลประทาน  และสร้างเขื่อนผลิตกระแสไฟฟ้า  แต่ถึงกระนั้นเมืองใหญ่ของหัวพันยังคงมีไฟฟ้าใช้เฉพาะเวลา 18.30-06.30 น. สิ่งที่น่าสนใจของแขวงหัวพันคือ เมืองเวียงไซ   อดีตศูนย์บัญชาการใหญ่ของกองทัพปลดปล่อยประเทศลาว  หมู่บ้านชนพื้นเมืองเผ่าต่างๆ และผ้าทอแบบซำเหนือ  โดยเฉพาะที่มาจากเมืองซอนและสบหาวถือว่าดีท่าสุด

ซำเหนือ (Sam Neua)  เป็นเมืองหลวงของแขวงหัวพัน  ตั้งอยู่ในซอกแคบของพูหลวง/ภูหลวง  ความสูง 1,200 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล  เป็นเมืองที่อยู่ชายแดน ลาว-เวียดนาม
สถานที่ท่องเที่ยว
อนุสาวรีย์เสรีภาพ  อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของตัวเมือง  เป็นรูปดาวแดงตั้งอยู่บนเขา
ตลาดใหญ่  อยู่กลางเมืองจำหน่ายสินค้าหลากชนิด  อาหารสด  อาหารแห้ง  ผลิตผลจากจีน  ผลิตภัณฑ์จากเวียดนามและไทย  และผ้าทอแบบซำเหนือ   ผ้าพื้นเมือง  เผ่าม้ง  ไทดำ ไทแดง  และไทลื้อ
วัดโพไซนาฮาม / โพธิ์ชัยนาราม  อยู่ห่างจากตลาดประมาณ 2 กิโลเมตร  เป็นสถานที่สำคัญทาง ศาสนาเพียงแห่งเดียวของเมือง สร้างเมื่อ พ.ศ. 2522-2530

ที่พัก และอาหารการกิน
เฮือนพักแคมซำ
เฮือนพักพันซำ
โรงแรมลาวฮุ่ง
ตลาดใหญ่มีร้านขายเฝอราคาย่อมเยา เปิดเวลา  06.00-18.00 น. ถ้าเป็นร้านอาหารใกล้ตลาดมีร้านมิตรสัมพันธ์ขายอาหารพื้นเมืองใกล้เฮือนพักแคมซำมีห้องอาหารจิตตะวัน  และที่ห้องอาหารหัวพันมีอาหารให้เลือกทั้งลาว ไทย และฝรั่งเศส